Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Duo Reges: constructio interrete. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

Bork: Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Bork: Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Memini vero, inquam;
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Tria genera bonorum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Quid, si etiam bestiae multa faciunt duce sua quaeque natura
partim indulgenter vel cum labore, ut in gignendo, in
educando, perfacile appareat aliud quiddam iis propositum,
non voluptatem?

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus,
quibus sapientiam non cernimus.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?